| Toen Theo en ik trouwden
werd mijn wens vervuld: een eigen hond! We vonden allebei een Bullmastiff erg leuk. Dat werd Britt, toen ze 5 maanden oud was kwam ze
bij ons in huis. Britt is naar mensen toe super sociaal, helaas vindt ze
sommige honden niet leuk. Verder is ze ontzettend lief, enthousiast, een
beetje lui en eigenwijs. Een echte Bull dus. Hoewel mij verteld werd dat
je met een Bull geen gehoorzaamheidstraining kan doen, besloten we het
toch te proberen. En dit deed ze vol enthousiasme, tot we bij de GG
kwamen werd dit voor haar allemaal te strak en te streng. Ze ging zich
vervelen en had er geen plezier meer in. Dus is ze nu met 'pensioen',
waarmee ze erg gelukkig is. Ze gaat nu thuis lekker haar eigen
gangetje, luieren, rondje lopen, even op een stokje knagen en natuurlijk
haar huis en tuin bewaken, dat is toch ook werken?!
Britt heeft de volgende
gehoorzaamheidscursussen gevolgd:
- EG
- GH
- VEG
- GG1
7 mei 2013: Sinds we terug zijn van de familie vakantie zien we Britt
hard aftakelen. Ze begint verlamd te raken aan haar achterhand. Dit gaat
per dag achteruit. 6 mei hebben we afscheid moeten nemen van Bounty en
zouden we dan zo snel er achteraan afscheid moeten nemen van Britt? Ja
want na 12,5 jaar heeft ze niet verdient om zonder levenslust te
eindigen. Ze mag niet helemaal niet meer kunnen lopen. Maar het is zo
moeilijk Britt heeft heel haar leven van alles lichamelijk gemankeerd
maar haar kop is altijd zo goed. Ze heeft er altijd zo'n lol in, ook nu
nog. Uitgaan is niet haar prioriteit eten en aandacht dat is feest. Ik
besluit een datum te prikken, dat klinkt zo raar...dan, dan gaan we
afscheid nemen. Het word 11 mei, dan kunnen we in alle rust afscheid van
haar nemen. Tenzij ze voor die tijd te slecht is. Het blijft per dag
achteruit gaan en 11 mei is zeker niet te vroeg. Die morgen lukt het nog
net om met veel moeite uit te gaan. Ze krijgt erg veel eten, nog eens
koekjes, nog eens een pensstaafje, nog eens kroelen. Ze is gegaan zoals
ze was, genietend van de aandacht, vrolijk en blij en dan is het
voorbij...mijn Bullie mijn eerste grote hondenliefde, onvergetelijk...
Dag lieve gekke Britt,
Maatje toch wat is het stil nu ook jij ons hebt verlaten. Het is
allemaal zo onwerkelijk 12,5 jaar geleden begon met jou een grote passie
voor honden. Ik heb me wat zorgen om je gemaakt, gedacht dat je niet oud
zal worden. Maar jij bleek de ouwe taaie te zijn. Je 'zusjes' overleeft
op de valreep dat wel. Je koppie wilde nog wel maar je oude lichaam was
zo op. En langzaam zag ik de glinstering uit je ogen verdwijnen. Je
moest gaan, rusten voordat alle glinstering was verdwenen. Want als
iemand vrolijk was dan was jij het. Diep respect heb ik voor je
levenslust ondanks je lichamelijke gebreken...wat ga ik je missen.
Nooit meer je gezellige vrolijkheid, je begroeting met 'hawlo', nooit
meer lachen of boos worden om je eigenzinnige dommigheid. Maar ook nooit
meer zorgen en twijfels om jou mijn stoere taaie Bullie.
Na 12,5 jaar zeggen we nu dank je wel en rust zacht...je zit voor altijd
in ons hart.
[vorige]
|
